Kesin sirkenin yararı var mıdır?

Düşünce ve hayaller ne kadar bireysel.


Bunları dillendirdiğimizde karşıdakinin zihnine bir tecavüzde bulunduğumuzu düşünmüşümdür hep. Oysa ne kadar sorumsuzca konuşuruz. Öylece ağızımızdan dökülüverir sözcükler. Biz söyler unuturuz ama onları kaydeden zihin unutmaz. Evirir çevirir bir sözün varabileceği tüm anlamları çağırıştırıp insanı saatlerce meşgul edebilir.


Bu uçup giden sözler için geçerliyken, yazı ne kadar daha güçlü bir etkiye sahip. Uzakdoğudaki rahiplerin neden konuşma oruçu tuttuklarını şimdi daha iyi anlıyorum. Her söz bir yükümlükük getiriyor ve bir karmaşaya davetiye çıkarıyor.


Peki nasıl iletişim kurmalı? Insan sosyal bir varlik DNAmızda var. Ben yıllardır bu konuyu düşünürüm ve şöyle bir geçmişe baktığımda yalnizlık görüyorum yol boyunca. Çocukluklarında başlayan arkadaşlıklarını yaşlılıklarında bile sürdürmeyi başaran insanlara hep gizli bir kıskançlık beslemişimdir. Bu işin sırrı ne?

Belli ki bir keskin sirke olmuşşum, zararım yine kendi küpüme. Ama belki bir yararım da vardır, yani olsun dilerim. Işte bu nedenle kafamı küpümden çıkarıp etrafa saçılmak istedim.